14. sunnudagur eftir trinitatis: Þakkláti Samverjinn / Eining í Kristi

Litur: Grænn

Vers vikunnar:
Lofa þú Drottin sála mín og gleym eigi neinum velgjörðum hans. (Slm 103.2)

Bæn dagsins:
Guð, þú sem ert brunnur og lind náðarinnar. Allt hið góða kemur frá þér og af því gefur þú okkur ríkulega. Opna þú hjörtu okkar svo að við sjáum og skiljum það og lærum að þakka þér fyrir gæsku þína og miskunnsemi svo lengi sem við lifum. Fyrir Drottin Jesú Krist, son þinn, og bróður okkar, sem með þér og heilögum anda lifir og gefur líf að eilífu. Amen.

Þriðja lestraröð

Lexía: 1Kron 29.10-14
Þá lofaði Davíð Drottin frammi fyrir öllum söfnuðinum og sagði: „Lofaður sért þú, Drottinn, Guð föður vors, Ísraels, frá eilífð til eilífðar. Þín er tignin, Drottinn, mátturinn, dýrðin, vegsemdin og hátignin því að allt er þitt á himni og jörðu. Drottinn, þitt er konungdæmið og þú ert hafinn yfir allt. Auður og sæmd koma frá þér, þú ríkir yfir öllu. Í hendi þér er máttur og megin, í hendi þér er vald til að efla og styrkja hvern sem vera skal. Og nú, Guð vor, þökkum vér þér. Vér lofum þitt dýrlega nafn. En hver er ég og hver er lýður minn, að vér vorum færir um að gefa slíkar gjafir? Því að allt er frá þér og vér höfum fært þér það sem vér höfum þegið úr hendi þér.

Pistill: Róm 8.14-17
Allir sem leiðast af anda Guðs eru Guðs börn. Þið hafið ekki fengið anda sem hneppir í þrældóm og leiðir aftur til hræðslu. Þið hafið fengið þann anda sem gerir mann að barni Guðs. Í þeim anda áköllum við: „Abba, faðir.“ Sjálfur andinn vitnar með anda okkar að við erum Guðs börn. En ef við erum börn erum við líka erfingjar og það erfingjar Guðs en samarfar Krists því að við líðum með honum til þess að við verðum einnig vegsamleg með honum.

Guðspjall: Mrk 1.29-35
Úr samkundunni fóru þeir rakleitt í hús Símonar og Andrésar og með þeim Jakob og Jóhannes. Tengdamóðir Símonar lá með sótthita og sögðu þeir Jesú þegar frá henni. Hann gekk þá að, tók í hönd henni og reisti hana á fætur. Sótthitinn fór úr henni og hún gekk þeim fyrir beina. Þegar kvöld var komið og sólin sest færðu menn til hans alla þá er sjúkir voru og haldnir illum öndum og allur bærinn var saman kominn við dyrnar. Jesús læknaði marga er þjáðust af ýmsum sjúkdómum og rak út marga illa anda en illu öndunum bannaði hann að tala því að þeir vissu hver hann var. Og árla, löngu fyrir dögun, fór Jesús á fætur og gekk út, vék burt á óbyggðan stað og baðst þar fyrir.

Sálmur
Drottinn minn, að dyrum þínum
dags við lok ég kem að sjá
veika styrk í sorgum sínum,
sjúka líf og heilsu fá.
Fyrr en eldar fyrst af degi
finn ég þig á eyðivegi
bera fram í bæn og trú
bæinn þann er sefur nú.

Má ég Drottin með þér krjúpa
mína skuldir játa þér,
má ég hjá þér höfði drúpa
hjálpar þinnar biðja mér?
Herra, að á hverjum degi
héðan af þér þjóna megi
þar til endar ævin mín,
enn sem gefur mildin þín.

(Mt. 14. 23)