12. sunnudagur eftir trinitatis: Lækningin mikla / Frelsið í Kristi

Litur: Grænn

Vers vikunnar:
Brákaðan reyrinn brýtur hann ekki sundur og dapran hörkveik slökkur hann ekki. (Jes 42.3)

Bæn dagsins:
Guð, þú sem ert smyrsl sálarinnar, lækna sár okkar sem ekki gróa og sárin sem við höfum valdið öðrum. Verði vilji þinn að eilífu. Í Jesú nafni. Amen.

Þriðja lestraröð

Lexía: Slm 86.9-13, 15
Allar þjóðir, sem þú hefur skapað,
munu koma og falla fram fyrir þér, Drottinn,
og tigna nafn þitt
því að þú ert mikill og gerir undraverk,
þú einn ert Guð.
Vísa mér veg þinn, Drottinn,
að ég gangi í sannleika þínum,
gef mér heilt hjarta, að ég tigni nafn þitt.
Ég vil þakka þér, Drottinn, Guð minn, af öllu hjarta
og tigna nafn þitt að eilífu
því að miskunn þín er mikil við mig,
þú hefur frelsað sál mína frá djúpi heljar.

En þú, Drottinn, ert miskunnsamur og líknsamur Guð,
þolinmóður, gæskuríkur og harla trúfastur.

Pistill: Post 9.1-20
Sál hélt enn áfram að æða um með líflátshótanir gegn lærisveinum Drottins. Nú fór hann á fund æðsta prestsins og beiddist bréfa af honum til samkundnanna í Damaskus að hann mætti flytja í böndum til Jerúsalem þá er hann kynni að finna og væru þessa vegar,[ hvort heldur karla eða konur. En þegar hann var á ferð sinni kominn í nánd við Damaskus leiftraði skyndilega um hann ljós af himni. Hann féll til jarðar og heyrði rödd segja við sig: „Sál, Sál, hví ofsækir þú mig?“
En hann sagði: „Hver ert þú, Drottinn?“
Þá var svarað: „Ég er Jesús sem þú ofsækir. En statt upp og gakk inn í borgina og þér mun verða sagt hvað þú átt að gera.“ Förunautar hans stóðu orðlausir. Þeir heyrðu að vísu raustina en sáu engan. Sál reis á fætur en þegar hann lauk upp augunum sá hann ekkert. Þeir leiddu hann við hönd sér inn í Damaskus. Þrjá daga var hann sjónlaus og át hvorki né drakk.
Í Damaskus var lærisveinn nokkur sem hét Ananías. Við hann sagði Drottinn í sýn: „Ananías.“
Hann svaraði: „Hér er ég, Drottinn.“ Drottinn sagði við hann: „Far þegar í stræti það sem kallað er Hið beina og í húsi Júdasar skaltu spyrja eftir manni frá Tarsus, er heitir Sál. Hann er að biðja. Og hann hefur í sýn séð mann, Ananías að nafni, koma inn og leggja hendur yfir sig til þess að hann fái aftur sjón.“
Ananías svaraði: „Drottinn, heyrt hef ég marga segja frá manni þessum, hve mikið illt hann hefur gert þínum heilögu í Jerúsalem. Og hér fer hann með vald frá æðstu prestunum að færa í bönd alla þá sem ákalla nafn þitt.“
Drottinn sagði við hann: „Far þú, því að þennan mann hef ég valið mér að verkfæri til þess að bera nafn mitt fram fyrir heiðingja, konunga og börn Ísraels og ég mun sýna honum hversu mikið hann verður að þola vegna nafns míns.“
Þá fór Ananías af stað, gekk inn í húsið og lagði hendur yfir hann og mælti: „Sál, bróðir, Drottinn Jesús hefur sent mig, sá er birtist þér á leið þinni hingað. Þú átt að fá aftur sjón þína og fyllast heilögum anda.“ Jafnskjótt var sem hreistur félli af augum hans, hann fékk aftur sjónina, stóð upp og lét þegar skírast. Síðan neytti hann matar og styrktist.
Sál var nokkra daga hjá lærisveinunum í Damaskus og tók þegar að prédika í samkunduhúsunum að Jesús væri sonur Guðs.

Guðspjall: Mrk 8.22-27
Þeir koma nú til Betsaídu. Þar færa menn til Jesú blindan mann og biðja að hann snerti hann. Hann tók í hönd hins blinda, leiddi hann út úr þorpinu, skyrpti í augu hans, lagði hendur yfir hann og spurði: „Sérðu nokkuð?“
Hann leit upp og mælti: „Ég sé menn, ég greini þá líkt og tré, þeir ganga.“
Þá lagði Jesús aftur hendur yfir augu hans og nú sá hann skýrt, varð albata og gat greint allt. Jesús sendi hann síðan heim til sín og sagði: „Inn í þorpið máttu ekki fara.“

Sálmur 902
Herra og Guð, ver þú heilsulind mín;
hverfi mér allt nema tilvera þín.
Hugsun mín daglangt og draumur um nótt
dvelji við auglit þitt kyrrsælt og rótt.

Orð Guðs í verki og viskunnar tré,
veit mér í náð þinni, að stöðugt ég sé
farvegur mildi, er mýkir hvert stríð,
mynd í Guðs hugskoti um eilífa tíð.

Konungur sólna, lát sigurinn þinn
sigra í elsku hvern veikleika minn.
Hjarta þitt, Kristur, við hjarta mér slær,
himneska ásjóna, Drottinn minn kær.

Írskur sálmur frá 8.öld - Eleanor Hull - Heimir Steinsson