5. sunnudagur í föstu (Iudica) - Boðunardagur Maríu

Ef boðunar Maríu er minnst með sérstakri messu 25. mars þá eru lesnir textar 5. sunnudgur í föstu. Litur er þá fjólublár og Dýrðarsöngur/lofgjörð eru ekki sungin.

Vers vikunnar:
„Ég helga mig fyrir þá svo að þeir séu einnig helgaðir í sannleika.“ (Jóh 17.19)

Kollekta:
Almáttugi Guð, vér biðjum þig. Lít í líkn til vor, barna þinna, og lát gæsku þína leiða oss og vernda til lífs og sálar. Fyrir son þinn Jesú Krist, Drottin vorn, sem með þér lifir og ríkir í einingu heilags anda, einn sannur Guð um aldir alda.

Textaröð: B

Lexía: 1Mós 22.1-13
Eftir þessa atburði reyndi Guð Abraham. Hann mælti til hans: „Abraham.“
Og hann svaraði: „Hér er ég.“
Hann sagði: „Tak þú son þinn, einkason þinn sem þú elskar, hann Ísak, og far þú til Móríalands og fórna honum sem brennifórn á því fjalli sem ég mun vísa þér á.“
Árla morguns söðlaði Abraham asna sinn, tók með sér tvo af sveinum sínum og Ísak son sinn, klauf við til brennifórnar, lagði síðan af stað og hélt til þess staðar sem Guð hafði sagt honum. Á þriðja degi hóf Abraham upp augu sín og sá staðinn álengdar. Hann sagði við sveina sína: „Bíðið hérna hjá asnanum en við drengurinn munum ganga þangað upp eftir til að biðjast fyrir og komum svo til ykkar aftur.“
Abraham tók nú brennifórnarviðinn og lagði Ísak syni sínum á herðar en eldinn og hnífinn tók hann sér í hönd.
Og þeir gengu báðir saman.
Þá sagði Ísak við Abraham föður sinn: „Faðir minn.“
Og hann svaraði: „Hér er ég, sonur minn.“
Ísak mælti: „Hér er eldurinn og viðurinn. En hvar er sauðurinn til brennifórnarinnar?“
Abraham svaraði: „Guð mun sjá sér fyrir sauð til brennifórnar, sonur minn.“
Og þeir gengu báðir saman.
Nú komu þeir á staðinn sem Guð hafði talað um. Þar reisti Abraham altari, lagði viðinn á, batt Ísak son sinn og lagði hann á altarið ofan á viðinn. Þá tók Abraham hnífinn í hönd sér til þess að slátra syni sínum. En engill Drottins kallaði til hans af himni og mælti: „Abraham! Abraham!“
Og hann svaraði: „Hér er ég.“
Engillinn sagði: „Leggðu ekki hönd á sveininn og gerðu honum ekkert því að nú veit ég að þú óttast Guð. Þú hefur jafnvel ekki synjað mér um son þinn, einkason þinn.“
Þá hóf Abraham upp augu sín og sá hvar hrútur var fastur á hornunum í greinaþykkni. Fór hann þangað, tók hrútinn og fórnaði honum sem brennifórn í stað sonar síns.

Pistill: Heb 13.12-13
Þess vegna leið Jesús fyrir utan hliðið, til þess að hann helgaði lýðinn með blóði sínu. Göngum því til hans út fyrir herbúðirnar og berum vanvirðu hans.

Guðspjall: Mrk 10.35-45
Þá komu til Jesú Jakob og Jóhannes, synir Sebedeusar, og sögðu við hann: „Meistari, okkur langar að þú gerir fyrir okkur það sem við ætlum að biðja þig.“
Hann spurði þá: „Hvað viljið þið að ég geri fyrir ykkur?“
Þeir svöruðu: „Veit okkur að við fáum að sitja þér við hlið í dýrð þinni, annar til hægri handar þér og hinn til vinstri.“
Jesús sagði við þá: „Þið vitið ekki hvers þið biðjið. Getið þið drukkið þann kaleik, sem ég drekk, eða skírst þeirri skírn sem ég skírist?“
Þeir sögðu við hann: „Það getum við.“
Jesús mælti: „Þann kaleik, sem ég drekk, munuð þið drekka og þið munuð skírast þeirri skírn sem ég skírist. En ég ræð því ekki hver situr mér til hægri handar eða vinstri. Það veitist þeim sem það er fyrirbúið.“
Þegar hinir tíu heyrðu þetta gramdist þeim við þá Jakob og Jóhannes. En Jesús kallaði þá til sín og mælti: „Þið vitið að þeir sem teljast ráða fyrir þjóðum drottna yfir þeim og höfðingjar þeirra láta menn kenna á valdi sínu.
En eigi sé svo meðal ykkar heldur sé sá sem mikill vill verða meðal ykkar þjónn ykkar. Og sá er vill fremstur vera meðal ykkar sé allra þræll. Því að Mannssonurinn er ekki kominn til þess að láta þjóna sér heldur til að þjóna og gefa líf sitt til lausnargjalds fyrir alla.“

Sálmur: 297
Ó, Herra Jesús, hjá oss ver,
því heims á vegum dimma fer,
þitt orðaljósið lát oss hjá
með ljóma hreinum skinið fá.

Þótt ill sé tíð og öldin spillt,
lát oss, þinn lýð, ei fara villt,
en hjá oss æ þitt haldast orð
og helga skírn og náðarborð.

Ó, Kristur, þína kirkju styð,
þótt kuldi’ og svefn oss loði við,
og kenning þinni götu greið,
um gjörvöll löndin hana breið.

Það náði, Guð, þín miskunn mild,
hvað margir kenna’ að eigin vild
og hærra meta hugboð sitt
en heilagt sannleiksorðið þitt.

Ei oss ber heiður, heldur þér,
en heiður þinn, ó, Jesús, er,
að sigri haldi hjörðin sú,
er heiðrar þig með réttri trú.

Þitt orð er sálar æðsta hnoss,
þitt orð er sverð og skjöldur oss.
Þótt annað veltist veröld í,
oss veit til enda að haldi því.

Þitt heilagt orðið heims í nauð
sé, Herra kær, vort daglegt brauð,
oss leiðsögn holl um harmadal
og himins inn í gleðisal.

Melankton 1. v. – Selnecker

Sb. 1886 – Helgi Hálfdánarson

Bæn dagsins:
Eilífi Guð, þú sem kallar í þína þjónustu karla og konur og framkvæmir með þeim verk þitt á jörðu. Við biðjum þig: Opna þú eyru okkar og hjörtu, að við heyrum þegar þú kallar og fylgjum honum sem þú sendir, Jesú Kristi, sem er bróðir okkar og Drottinn, og lifir og ríkir með þér og heilögum Anda frá eilífð til eilífðar.