Hún grípur um hverkar, strýkur sér um kviðinn á lostafullan hátt, upp brjósið yfir þornaðar varirnar og sleikir fingurinn. Þá dropar úr lofti, fyrst einn, svo annar, hún lítur upp, opnar munninn teygir fram tunguna og drekkur í sig himininn, gleypir ...
Eftirfarandi pistlar, prédikanir og svör tengjast efninu.
Ynjan hið innra | Lena Rós Matthíasdóttir | 23/01 2012 |