Hirðisraust þín, Herra blíði,
hljómi skært í eyrum mér,
svo ég gjarna heyri' og hlýði
hennar kalli' og fylgi þér,
þér, sem vegna þinna sauða
þitt gafst sjálfur líf í dauða,
þér, sem ert mín hjálp og hlíf,
huggun, von og eilíft líf.

Herra minn og hirðir góði,
hjarta mitt skal prísa þig,
því ég veit, að þú með blóði
þínu hefur frelsað mig.
Undir hirðishendi þinni
hólpið æ er sálu minni,
og þú glatar aldrei mér,
ef ég hlýðinn fylgi þér.

Sb. 1886 - Björn Halldórsson